از میان ایمیل های رسیده

با سلام

مسلما در سایه امنیت و آرامش است که هرکار خرد و کلان شدنی و دست یافتنی است و هر مجموعه ای  پیش از آن که به آسایش و رفاه مادی  نیاز داشته باشد، نیازمند امنیت روانی است ، در شرایطی که همه امیدها و دلخوشیهای ما برای رسیدن به آسایش وامنیت روانی توسط مدیریتی نالایق وجاهل (به اصول اولیه مدیریت) که با لجبازی و ایجاد تبعیض نا بجا وظالمانه باعث بوجود آمدن چنین شکاف و نارضایتی بزرگی در مجموعه حساس شرکت فرودگاههای کشور گردیده و متاسفانه با کوته بینی وصنفی نگری فردی خاص صبر و متانت چندین ماهه دوستان به فریاد اعتراض وتظلم خواهی بدل شده  روی سخن به دوستان حراستیمان است :

  مدیران محترم حراست شرکت فرودگاههای کشور ومدیران ارشد مجموعه وزارت مسکن وشهرسازی که بدون شک حفظ امنیت فیزیکی وروانی مجموعه ازبالاترین الویتها ودغدغه های مدیریتی شماست سئوال اینجاست که چرا دراین این مدت ( قریب به 6 ماه گذشته) که فاصله افکنی ها وتبعیض های ظالمانه مدیریتی نالایق که منجر به انگیزه کشی ، اختلاف افکنی بین پرسنل مجموعه خود  و در نهایت کشاندن وضعیت نا خوشایندی که دیدیم ودیدید گردید سکوت کرده و با دادن هشدارها و تذکرات به موقع مانع از ایجاد این شرایط نشدید ؛ چرا تمام تلاش خود را برای رفع این تبعیض که بدون شک مادر همه ظلمها و ناعدالتیهاست واکنشی نشان ندادید. اطمینان خاطر داریم رصد و پیش بینی وقوع چنین اعتراضی برای زحمت کشانی چون شما کاری سهل واسان است چرا با بازخواست به موقع و یاد آوری اصول مدیریتی مانع ازبروز این تبعیض واخلاف افکنی آشکار نشدید ؛ چرا از باب نصیحت ویا هشدار متذکر نشدید که  ))الملک یبقی مع الکفر ولا یبقی مع الظلم ((

                                          (هر کجا ظلم رخت افکنده است   مملکت را زبیخ پرکنده است )

دوستان ومدیران محترم حراستیمان ما نیز همانند شما به اهمیت حفظ آرامش روانی مجموعه آگاهیم اما نگران ودلسوز شرایطی هستیم که خدایی نا کرده بر اثر اعمال این تبعیض آشکار و بی عدالتی ظالمانه در شرایط موجود که بدلیل اعمال تحریمهای ناجوانمردانه وعدم امکان خرید ونوسازی تجهیزات و همچنین بالارفتن عمر وکارکرد دستگاههای کمک ناوبری، نظارتی و وحفاظتی وامنیتی  و استهلاک قطعات ، با انگیزه کشی رخ داده پر کاری و  تلاش مضاعف وشور انقلابی پرسنل دلسوز وصبور الکترونیک به کار روزمره و انجام باری به هر جهت  شرح الوظایف عادی تنزل یابد که وقوع چنین شرایطی خوشایند  هیچ یک از دلسوزان نخواهد بود.

از خداوند طلب توفیق داریم که بر هر نیتی آگاه است